Kupując maluchowi pierwsze obuwie musimy stosować się do pewnych zasad:

- buty muszą być najwyżej o numer większe; w zbyt dużych stopa będzie się ślizgać, a wszelkie profilowania wypadną nie w tych miejscach, w których powinny,
- po zakupy udajemy się koniecznie razem z dzieckiem; musi ono przymierzyć obuwie, ważna jest bowiem nie tylko długość buta, ale także jego szerokość i wysokość podbicia,
- buty powinny być dobrze dopasowane, dlatego unikajmy tych zapinanych na rzepy (często bywają zbyt luźne); sznurowane są wprawdzie bardziej kłopotliwe w zakładaniu, ale lepiej utrzymują stopę,
- małe dziecko nie może nosić obuwia bez pięt; nawet sandały muszą mieć zabudowaną tylną część, aby dobrze utrzymywały małą stopę,
- idealne dziecięce buty mają miękką wyściółkę (wykonaną z naturalnych materiałów), usztywnioną piętę i dość wysoką cholewkę, elastyczną, antypoślizgową i dobrze amortyzującą wstrząsy podeszwę, szeroki i wysoki „nosek” czyli przednią część i są wykonane z naturalnych, „oddychających” materiałów (skóra, nubuk, goretex, sympatex).

Czasem nadgorliwi rodzice profilaktycznie zakładają swoim pociechom obuwie ortopedyczne i w ten sposób deformują zdrowe stopy swoich dzieci. Noszenie butów ortopedycznych może zlecić tylko lekarz, bo muszą one być dostosowane do konkretnej wady. Innym błędem jest przekazywanie butów „z pokolenia na pokolenie” czyli ze starszego dziecka na młodsze. Buty, które nosiło wcześniej inne dziecko dopasowały się do kształtu jego stopy i mogą deformować stopy kolejnego właściciela.

Wady i nie – wady

Patrząc na rocznego malucha może nas niepokoić, że ma krzywe, pałąkowate nogi albo płaskie stopy, tymczasem taka budowa kończyn u małych dzieci nie jest wadą. Nóżki powinny się wyprostować zanim dziecko skończy dwa lata, a prawidłowo wykształcone stopy mają dopiero cztero – pięciolatki. Podobnie jest ze sposobem chodzenia malucha: początkowo kołysze się on na boki (w ten sposób jest mu łatwiej utrzymać równowagę), może też stawiać stopy do środka.

Jeżeli dziecko nie ma jeszcze dwóch lat, a chodzenie nie sprawia mu bólu, nie ma powodu do niepokoju. Problem pojawia się wtedy, gdy płaskostopie dziecka powoduje u niego jakiekolwiek dolegliwości bólowe – może to świadczyć o zaburzeniach kostnych lub stanach zapalnych stopy i wymaga konsultacji lekarskiej. „Bolesne” płaskostopie bywa czasem objawem poważnych chorób: wiotkości stawów, porażenia mózgowego czy zespołu Downa.